چگونه به زگیل تناسلی مبتلا نشویم؟

زن و مرد، پیر و جوان، مجرد یا متاهل نمی‌شناسد و می‌تواند افراد زیادی را براحتی بیمار کند. زگیل تناسلی را با وجود شیوع، کمتر کسی می‌شناسد؛ زگیلی که از طریق پوست و تماس جنسی باعث ابتلای افراد می‌شود و در صورت عدم کنترل دردسرهای زیادی را به همراه دارد.

به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، ویروس اچ.پی.وی (HPV: Human papilloma virus )، در واقع عامل ابتلا به زگیل تناسلی محسوب می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این ویروس روی پوست ضایعاتی را به وجود می‌آورد که این ضایعات از نظر ظاهری می‌تواند با یکدیگر متفاوت باشد اما به طور کلی شبیه گل‌کلم بوده یا به شکل صاف نیز دیده می‌شود. سطح روی زگیل‌ها معمولا حالت شاخی و زبر دارد. زگیل‌های تناسلی انواع و اقسام مختلفی دارند اما اچ.‌پی.‌وی از همه زگیل‌های تناسلی مهم‌تر محسوب می‌شود به این دلیل که علاوه بر مسری بودن، می‌تواند تغییرات سلولی را نیز به همراه داشته باشد که نتیجه این مساله در بسیاری از موارد سرطان است. ابتلا به زگیل تناسلی می‌تواند باعث ابتلا به سرطان دهانه رحم در خانم‌ها، سرطان مجاری ادرار در آقایان و حتی سرطان دهان (در صورت داشتن روابط غیرمعمول) شود.

از استخر نترسید!

این زگیل تنها از طریق تماس جنسی قابل انتقال است و در صورتی که فرد یا شریک جنسی او رفتار پرخطر یا غیر ایمن داشته باشد، به زگیل تناسلی مبتلا خواهند شد. برخی افراد تصور می‌کنند که ابتلا به زگیل تناسلی از طریق استخر یا اپیلاسیون امکان‌پذیر است در حالی‌که زگیل‌هایی که از این مراکز به افراد منتقل می‌شوند، از نوع اچ.‌ پی . وی نیستند.

امکان انتقال زگیل تناسلی از طریق استخر یا اپیلاسیون، بسیار ضعیف است و جای نگرانی از این بابت وجود ندارد. بسیاری از افراد تصور می‌کنند که استفاده از پوشش بهداشتی (کاندوم)، می‌تواند مانع از ابتلا به این زگیل شود در حالی‌که این باور نادرست است چون پوشش‌های بهداشتی تنها می‌توانند مانع ابتلای قسمت‌های داخلی بدن مانند رحم و مجاری ادرار شوند و امکان انتقال زگیل از طریق پوست ناحیه تناسلی وجود دارد.

نگذارید سرطان سراغ‌تان بیاید

همه افراد در صورت مشاهده ضایعات پوستی، بویژه در ناحیه تناسلی باید به پزشک متخصص پوست و مو مراجعه کنند. چنانچه احتمال ابتلا به زگیل تناسلی در نواحی داخلی بدن مانند رحم یا مجاری ادرار وجود داشته باشد، باید برای بررسی بیشتر و معاینه به متخصص اورولوژی (آقایان) و متخصص زنان (خانم‌ها) مراجعه کرد.

ویروس زگیل تناسلی به صورت قطعی درمان ندارد و برای همیشه در بدن فرد مبتلا باقی می‌ماند، اما برای انتقال آن به قسمت‌های مختلف بدن، پیشگیری از سرطان و انتقال آن به دیگر افراد، باید حتما اقدامات درمانی خاصی صورت بگیرد. برای تشخیص نوع زگیل تناسلی و این‌که متوجه شد زگیل از نوع اچ پی وی است، باید حتما نمونه‌برداری از ضایعه صورت بگیرد. بهره‌گیری از تست پاپ اسمیر برای خانم‌ها نیز می‌تواند مفید باشد و از آلودگی قسمت‌های داخلی بدن به ویروس زگیل، می‌توان اطمینان پیدا کرد. چنانچه تشخیص دیر انجام شود و فرد اقدامات اولیه درمانی را انجام ندهد، می‌تواند به سرطان مبتلا شود که برای درمان سرطان، باید درمان‌های خاصی انجام بگیرد. در صورت ابتلا به سرطان، تشخیص هر چه زودتر باشد، امکان این‌که فرد به درمان‌ها پاسخ مثبت بدهد، بیشتر خواهد بود.

این افراد بیشتر مواظب باشند

آن دسته از افرادی که سیستم ایمنی بدن‌شان ضعیف است بیش از دیگر افراد می‌توانند به این زگیل مبتلا شوند. علاوه بر این وجود زخم روی پوست، فرد را مستعد ابتلا به زگیل تناسلی می‌کند. افرادی که پوست آنها خشک است نیز بیش از دیگر افراد می‌توانند به زگیل تناسلی مبتلا شوند.

زگیل و دردسرهایش

اگر فردی دچار زگیل تناسلی شود، باید حتما به پزشک متخصص پوست و مو مراجعه کند و اقدامات درمانی مخصوص را انجام بدهد، چون در صورت عدم درمان، ابتلا به زگیل تناسلی گسترش پیدا می‌کند و احتمال ابتلا به سرطان نیز بالا خواهد رفت. خانم‌هایی که به این نوع زگیل مبتلا هستند، در صورت بارداری باید حتما زایمان خود را به شکل سزارین انجام بدهند به دلیل این‌که زایمان طبیعی می‌تواند باعث ابتلای نوزاد به این زگیل شود.

چطور به زگیل مبتلا نشویم

ابتلا به زگیل تناسلی به نسبت گذشته افزایش یافته در حالی‌که این زگیل قابل پیشگیری است و با رعایت برخی نکات، می‌توان مانع از ابتلا به آن شد. برای پیشگیری از زگیل تناسلی، پیش از هر چیز باید ارزش‌های اخلاقی را رعایت کرد و از داشتن شریک جنسی سالم نیز مطمئن شد. علاوه بر این، یکی دیگر از مواردی که می‌تواند تا حدود زیادی از ابتلا به زگیل تناسلی پیشگیری کند، زدن واکسن است. واکسنی به نام گارداسیل وجود دارد که در پیشگیری از این زگیل، نقش مهمی را ایفا می‌کند.

واکسن گارداسیل، در بسیاری از کشورهای پیشرفته، پیش از شروع رفتارهای جنسی در هر سنی که احتمال بروز این رفتار وجود دارد، تزریق می‌شود. واکسن جدید گارداسیل، به نسبت نوع قدیمی آن، مزیت بیشتری دارد چون می‌تواند از ابتلا به 9 نوع زگیل پرخطر که یکی از آنها اچ پی وی است، جلوگیری کند. واکسن‌هایی که در حال حاضر در کشور ما وجود دارند، تنها می‌توانند از ابتلا به چهار نوع ویروس پر خطر پیشگیری کنند.

این واکسن تا زمانی که در سه نوبت تزریق نشود، نمی‌تواند بدن را در برابر زگیل مصون کند. دو ماه بعد از تزریق اول، باید تزریق دوم انجام شود و بعد از آن تزریق سوم، شش ماه بعد از اولین تزریق، صورت می‌گیرد. این واکسن، تنها مختص افرادی که به زگیل تناسلی دچار نشده‌اند، نیست بلکه آن دسته از افرادی هم که به زگیل اچ پی وی مبتلا شدند، می‌توانند واکسن گارداسیل را بزنند تا از ابتلا به دیگر زگیل‌های پر خطردر امان باشند.

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: زگیل تناسلی ابتلا به زگیل تناسلی باید حتما زگیل ها خانم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۵۹۴۸۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۷ عاملی که که علائم بیماری پارکینسون را بدتر می‌کنند

ایتنا - بیماری پارکینسون وضعیتی است که منجر به مشکلاتی در حرکت، خواب، سلامت روان و غیره می‌شود. هیچ درمان کاملی تا کنون برای آن ابداع نشده است، اما داروها و درمان‌هایی برای کاهش علائم آن مانند لرزش، مشکل در صحبت کردن و انقباضات دردناک عضلانی وجود دارد.
بیماری پارکینسون چیست؟
این بیماری یکی از شایع‌ترین اختلالات سیستم عصبی به حساب می‌آید که نخستین بار از سوی دانشمند بریتانیایی دکتر جیمز پارکینسون در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و نام وی بر روی این بیماری قرار گرفت.

در پارکینسون، که یک بیماری پیشرونده مزمن است، افراد مبتلا به لرزش در اندام‌ها و کندی حرکت می‌شوند. در ادامه روند بیماری مبتلایان ممکن است دچار اختلالات حافظه و تغییر رفتاری شوند. این در شرایطی است که مشکلات روان از جمله استرس و افسردگی نیز در مبتلایان بسیار شایع است و حدود یک سوم این افراد با دیابت دست و پنجه نرم می‌کنند.

دکتر آدیتیا گوپتا، جراح مغز و اعصاب، در این باره می‌گوید: «این بیماری زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های عصبی در مغز، به ویژه در بخش ‘توده سیاه’ به تدریج از کار می‌افتند یا می‌میرند. این سلول‌ها دوپامین تولید می‌کنند که یک انتقال‌دهنده عصبی ضروری برای هماهنگی حرکات بدن است. با کاهش سطح دوپامین، افراد مبتلا به پارکینسون دچار لرزش، سفتی، کندی حرکت و اختلال در تعادل و هماهنگی اجزای بدن می‌شوند.»

علت دقیق بیماری پارکینسون هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که عامل ژنتیکی می‌تواند در ابتلا به آن نقش داشته باشد.

سن یک عامل خطر مهم در پیدایش این بیماری است. پارکینسون عموما برای سنین پس از ۶۰ سال مشاهده می‌شود اما بر اساس آمارها حدود ۵ تا ۱۰ درصد افراد حتی پیش از ۵۰ سالگی هم به این بیماری مبتلا می‌شوند. در اروپا تخمین زده می‌شود بین ۱ تا ۲ درصد از افراد بالای ۶۵ سال مبتلا به بیماری پارکینسون باشند.

علائم بیماری پارکینسون چیست؟
علائم بیماری پارکینسون می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد اما معمولا شامل مواردی نظیر لرزش به خصوص در دست‌ها، بازوها یا پاها، سفتی یا به اصطلاح چوب‌شدگی عضلات، کندی نابهنجار حرکت ماهیچه‌ها یا کندی حرکت، بی‌ثباتی وضعیتی که منجر به مشکلات در حفظ تعادل می‌شود، تغییر در گفتار، نوشتار یا حالت چهره است.

علاوه بر اینها علائم اختلال در روان فرد نیز نظیر افسردگی، اضطراب و اختلالات خواب می‌توانند از جمله اختلالات در خواب باشند.

 

چه چیزی می‌تواند علائم بیماری پارکینسون را بدتر کند؟
در صورت ابتلا به پارکینسون، مواردی وجود دارند که می‌توانند این بیماری را بدتر کنند. این عوامل عبارتند از:

۱. استرس: واکنش طبیعی بدن به استرس شامل افزایش تنش عضلانی و بالا رفتن ضربان قلب است که می‌تواند باعث تشدید لرزش و سفتی عضلات در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون شود.

تکنیک‌های مدیریت استرس مانند تمرکز حواس، مدیتیشن و تمرین‌های تمدد اعصاب می‌توانند با تقویت و آرام کردن سیستم عصبی به کاهش این اثرات کمک کنند.

۲. کم‌خوابی: خواب ناکافی یا بی‌کیفیت، ریتم طبیعی بدن را مختل می‌کند و منجر به افزایش خستگی و بدتر شدن علائم حرکتی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون می‌شود. فراهم کردن زمینه خواب خوب و رسیدگی به اختلالات خواب با کمک پزشک برای مدیریت علائم پارکینسون بسیار مهم است.

۳. بیماری یا عفونت: هر گونه بیماری یا عفونت می‌تواند استرس بیشتری را بر بدن وارد کند و منجر به بدتر شدن موقت علائم پارکینسون شود. برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مهم است که به سرعت به هر گونه بیماری یا عفونت رسیدگی کنند و مراقب حفظ سلامت کلی خود باشند.

۴. زمان یا دوز دارو: زمان و دوز مناسب داروها برای مدیریت موثر علائم پارکینسون ضروری است. اگر داروها طبق دستور مصرف نشوند، در کنترل علائم ممکن است نوسان رخ دهد.

۵. تغذیه نامناسب: سوءتغذیه یا کم‌آبی می تواند بر جذب دارو و سلامت کلی تأثیر بگذارد و به طور بالقوه علائم پارکینسون را بدتر کند. حفظ یک رژیم غذایی متعادل متشکل از غذاهای مغذی می‌تواند موثر باشد و اثربخشی داروهای پارکینسون را افزایش دهد.

۶. عدم تحرک: فقدان فعالیت بدنی می‌تواند به سفتی و ضعف عضلانی و بدتر شدن علائم حرکتی کمک کند. این در حالی است که ورزش منظم و حرکات کششی می‌تواند به بهبود تحرک، تعادل و عملکرد کلی بدن کمک کند. ترشح اندورفین در نتیجه ورزش نیز می‌تواند به کاهش علائم افسردگی و اضطراب یاری برساند.

۷. داروهای خاص: برخی داروهای خاص مانند داروهای ضد روان‌پریشی، ضد تهوع و ضد افسردگی می‌توانند با سطح دوپامین تداخل کرده یا علائم حرکتی را تشدید کنند.

علائم پارکینسون چگونه مدیریت می‌شوند؟
مدیریت علائم پارکینسون معمولاً شامل ترکیبی از داروها، فیزیوتراپی، گفتار درمانی و اصلاح سبک زندگی است.

داروها با افزایش سطح دوپامین در مغز یا تقلید اثرات آن، علائم حرکتی را کم می‌کنند. فیزیوتراپی و برنامه‌های ورزشی از طرف دیگر می‌توانند تحرک، انعطاف‌پذیری و تعادل را بهبود بخشند.

همزمان گفتار درمانی می‌تواند در برخورد با مشکلات گفتار و بلع کمک کند. گروه‌های حمایتی و مشاوره نیز می‌توانند توصیه‌های عملی برای مقابله با چالش‌های زندگی با پارکینسون ارائه دهند.

کارشناسان می‌گویند برای تنظیم برنامه‌های درمانی و رسیدگی به هرگونه علائم یا عوارض مرتبط با بیماری پارکینسون، نظارت منظم توسط پزشک ضروری است.